Mama: “Tu veux encore des patates sautées”?
Tweeënhalf-jarige dochter: “Oui”.
Papa: “Zijn het lekkere gebakken patatjes?”
Dochtertje: “Neen, papa, springpatatjes.”
We moesten even nadenken om mee te zijn.
In die kleine hersenpan woedt de vertaalslag zo onstuimig
dat het banale poëtisch wordt.